GÜL-HAÇ ÇARMIHI

Solar çarmıh, tarih öncesi denen dünyanın astronomik bilgisinin çarpıcı bir örneğidir. “Herschel’in evrenin insan suretindeki temel planında” diye yazar Albert Ross Parsons, “güneş sistemimiz göklerin ilahi insanının kalbine tekabül eder. Ekliptiğin göksel ekvatordan ayrılması demek olan güneş sisteminin felaketiyse, ilahi insanın kalbinin yırtılması veya delinmesiyle gösterilir. Artık ekliptik ve ekvator birbirlerinin üzerine düşmemektedir; bunlar ilahi insanın uzayda üzerine gerildiği bir haç oluştururlar. Bu fikir Hindu’lara ve Platon’a yabancı değildir. Tarih öncesi Hristiyanlık, dünyanın temelinde kurban edilen kuzunun dini, Vahiy Kitabı buradan yükselmiştir.”

Çarmıh hikâyesini gerçekten yaşanmış gibi görmeyen Gnostikler, onu sadece kozmik anlamı açısından değerlendiriyordu. Gül-Haç mistizminde, Mesih Ruh’un, İsa’nın ellerindeki, ayaklarındaki ve gövdesindeki yaralardan akan kan aracılığıyla yeryüzüyle doğrudan bir bağlantı kurduğu söylenirdi. Gizli öğretinin kadim bir sembolü olan haç, inisiyeler için, semavi insanı hayvani parçasından kurtararak ruhani doğayı Gerçeklik küresine indiren tanrısal konumu temsil ediyordu.

Bu yüzden haçın felsefi ölümün sembolü olduğunu ve Gizem Okullarının her neofitin ıstırap, ölüm ve diriliş aşamalarından zafere geçmesini sağlayamadıkça amacına ulaşamayacağını söyleyebiliriz. Bütün süreç asma sembolizminde saklanmıştır. Bir yazarın gözlemlediği üzere, Gethsemane Bahçe’sindeki ıstırap, üzümlerin ezilmesi, preste ezilmesiyle gösterilir. Bu kutsal kabın sırrını anlayan kişi insanın yenilenmesinin anlamını elinde tutar.

Çarmıha gerilmiş olan insan, hayat sembolü üstünde ölür, ölüm sembolü üstünde hayata ulaşır. Böylece Ben ile Ben olmayan arasındaki uçurum kapatılır ve ruh kabuğunun baş kozasının boş kabuğunu bırakarak dışarı çıkar. Kurtarıcının ıstırabı, dolayısıyla, ölümün ıstırabı değil, doğumun ıstırabıdır. Gizemler ancak hayatını ona vererek onu bulanlarca anlaşılabilir.

Kaynak: Tüm Çağların Gizemli Öğretileri