Evrende Zeki Hayat

Canlılık konusu, aslında dünyayla sınırlı bir olgu değildir. Genel anlamda canlılık konusu evrensel bir olgudur. Bunu dünya gibi, evrende toz zerresi kadar olan bir uzaysal obje ile sınırlamak çok dar bir görüş olur. Çünkü bugüne kadar yapılan araştırmaların sonucunda elde edilen bilgiler, belgeler, gözlemler ve araştırmalar bunu söylemektedir.

Kısaca uzaysal bilgilerimizi hatırlayacak olursak Galaktik ölçüleri veya Güneş sistemi ile ilgili ölçüleri göz önüne getirirsek bir de dünyanın boyutlarını göz önünde tutarsak görürüz ki, şu an üzerinde yaşadığımız dünya gezegeni bu boyutlar ölçüsünde hemen hemen hiç durumunda kalmaktadır. Dolayısıyla bu küçücük ölçüler içine canlılık gibi evrensel bir olguyu sığdırmak, sıkıştırmak ne kadar doğru olur?

Çünkü şu anda dünya dışı canlılıkla ilgili pek çok belge, gözlem, araştırma ve hatta tarihsel bulgular bulunmaktadır. Bu bilgiler ışığında ortaya çıkan sonuç Evrende yalnız olmadığımız yönündedir. Dünya dışı canlılık konusu bir olasılık değildir. Dünya dışı canlılığın yaygınlığı söz konusudur. Evrenlere dağılmış olması söz konusudur. Hatta çok değişik şuur düzeylerindeki varlıklar evrenlere yayılmış vaziyettedir.

Dünya dışı canlılık yani bilimsel adıyla Egzobiyoloji konusunda yapılan araştırmaları 3 ana başlık altında incelemek mümkündür.

1-  Meteorlarla ilgili araştırmalar

2- Yapay atmosfer araştırmaları

3- Radyoteleskoplarla yapılan Yıldız dinleme operasyonları

Meteorlarla ilgili araştırmaları şu şekilde özetleyebiliriz.

Yapılan araştırmalar sonucunda, uzaydan dünyamıza sürekli olarak meteor yağmurları olduğu görülmektedir. Dolayısıyla dünyamıza dış uzaydan bazı partiküller gelmektedir. Bunların üzerinde yapılan araştırmalar sonucunda bilim adamları organizma sporlarına rastlamışlardır. Aminoasitlere, Yağ asitlerine, Hidrokarbonlara ve organik bileşiklere rastlamışlardır. Hatta Meteoritlerden bir kültür bile oluşturulmuştur.

Yapay Atmosfer araştırmaları, 1953 yılında Stanley Miller adlı bir bilim adamının dünyanın oluşumu sırasındaki atmosferini laboratuvar ortamında yapay olarak meydana getirmesiyle başlamıştır. Bu atmosferin içerdiği maddeler şunlardan oluşmaktadır. Metan, Su buharı, Amonyak, Karbondioksit ve Siyanhidrik asit bileşikleri.

Görüldüğü gibi bunların hepsi, su buharı hariç şu anda bizler (canlılar) için zehir durumundadır. Görüldüğü gibi dünyada canlılık, şu an bizler için zehir sayılabilecek bir ortamda başlamıştır. Yapılan bu araştırmalar sonucunda; Evrende canlılığın, yani hayatın meydana gelebilmesi için suyun ve oksijenin şart olmadığını söyleyebiliriz.

Radyoteleskoplarla ilgili araştırmaların başında ise, 1960’larda Amerika’nın önemli astronomlarından biri olan Prof. Frank Drake tarafından başlatılmış olan Ozma Projesi vardı. Projede o zamanın radyoteleskoplarıyla uzaysal objeden gelen sinyal tipleri dinlenmeye başlandı.

Bunun uzantısı olarak günümüzde de hala SETİ (Search for Extra Terrestrial Inteligence ) Dünya Dışı Yaşamı Araştırma Projesi sürdürülmektedir. SETİ projesinin arkasında bugün NASA destekli olmak üzere Planetary Society bulunmaktadır. Ve bu araştırmalar günümüzde de yıldız dinleme projesi olarak devam etmektedir.

Bu çalışmaların paralelini Rusyada da görmekteyiz. Örneğin; Gorki gözlemevi müdürü Prof. Vesvolod Troitsky, “Başka medeniyetlerin bizi elektromanyetik dalgalarla taradığına kuvvetle inanıyoruz. Bunun sonuçlarını er ya da geç alacağız” demektedir.

Prof. Troitsky’nin belirttiğine göre, Kuzey Kafkasya Dağları’nda 1973 yılında yeni ve büyük bir gözlemevi açılmıştır. Bu gözlemevinin optik teleskobu Palomar Dağı’ndakİ 200 inçlik teleskoptan daha büyüktür. Radyoteleskobu ise 2000 feet çapındadır. Bu iki teleskop zeki sinyallerin saptanması çalışmalarında dönüşümlü olarak kullanılmaktadır.

Moskova Devlet Üniversitesi Radyo Astronomi Direktörü olan Prof. Josif Shklovsky ise dünya dışı bir medeniyetle temasın çok yakın olduğunu ifade etmektedir. Tüm bu gelişmelerin paralelinde dünyanın çeşitli üniversitelerinde de konuyu incelemek amacıyla “Egzobiyoloji” adı altında dünya dışı hayatı araştıran kürsüler kurulmuştur.

Bunlara örnek olarak: Alabama, Missisipi, Hamburg, Kiel, Utretch, Mainz, Boston Üniversiteleriyle Edison Sommunity, Moorpark Junior, Victor Halley ve Londra’da ki Marley Koleji’ni gösterebiliriz.

Evrende zeki hayat konusunda astronomların matematiksel hesaplamalarına göre Örneğin: Astronom Harlow Shapley’e göre teleskopların görüş alanı içinde (100 Katrilyon) adet yıldız bulunmaktadır.

Bu yıldızların binde birinde hayat için elverişli koşulların bulunduğunu kabul ettiğimizde, geriye (100 Trilyon) adet yıldızın kaldığını söylemektedir. Bunların binde birinde hayata uygun atmosferin bulunduğunu farz edersek, geriye (100 Milyar) adet yıldızın bulunabileceğini ileri sürmektedir.

Astronom Harlow Shapley, daha da ileri giderek, bunların da binde birinde hayatın ortaya çıkabileceğini kabul edersek, şu anda üzerinde hayat olan gezegen sayısı (100 Milyon) adettir. Isaac Asimov, “Sadece galaksimiz Samanyolu’ndaki yaşanabilir gezegenlerin sayısının 650 Milyon olması gerektiğini hesaplamıştır. Bu sonuca göre en azından gözlenebilir evrenin tümünde, 2 Milyar adet yaşanabilir gezegen bulunmaktadır” demektedir.

EVRENDE ZEKi HAYATIN BİLİMSEL KANITLARI

NASA, Ağustos 1989’da insansız uzay aracı Voyager 2’yle Neptün gezegenin yanından geçti ve dünyaya resimler ve çeşitli veriler yolladı. Bu araç dünyaya ışık hızında bile varması 4 saat süren darbe sesleri yolladı. Bu darbeler dünya üzerinde NASA’nın uzay ağını oluşturan radyoteleskopları aracılığıyla yakalandı ve sonra zayıf sinyaller Pasadena / California’da bulunan NASA’nın Jet îtki Laboratuvarının gelişmiş tesislerinde elektronik sihirbazlık yoluyla fotoğraflara, tablolara ve diğer veri biçimlerine çevrildi.

Neptün ziyaretinden 12 yıl önce Ağustos 1977’de fırlatılan Voyager 2 ve refakatçisi Voyager l’in aslında sadece Jüpitere ve Satürn’e ulaşması ve daha önce Pioneer 10 ve Pioneer 11 adlı insansız uzay araçları tarafından bu iki dev gazımsı gezegen hakkında elde edilen verileri artırması niyetleniyordu.

Ama kayda değer bir deha ve beceri ile JPL bilimcileri ve teknisyenleri, dış gezegenlerin nadir bir şekilde hizaya girmesinden faydalanarak ve bu gezegenlerin yerçekimi güçlerini “sapan” gibi kullanarak Voyager 2’yi ilk önce Satürn’den Uranüs’e sonra da Uranüs’ten Neptün’e fırlatmayı başardılar.

Voyager 2 den gelen elektronik sinyaller Helyum, hidrojen ve metan gazlarından oluşan bir atmosferin kucakladığı, dünyanın kasırgalarını küçücük kılan, burgaçlı, yüksek şiddette rüzgârların süpürdüğü güzel bir mavi-yeşil renge sahip, turkuaz bir gezegeni açığa çıkardılar. Beklendiği gibi atmosfer ve yüzey ısıları donma noktasının altındaydı ama Neptün’ün, beklenmedik biçimde, gezegen içinden çıkan bir ısı yaydığı bulundu.

Neptün’ün bir gaz devi olduğu yolundaki daha önceki fikirlerin aksine gezegenin, JPL bilimcilerinin kelimeleriyle, üstünde “su buzundan oluşan yarı erimiş bir karışımın yüzdüğü kayalık bir çekirdeğe sahip olduğu, Voyager 2 tarafından belirlendi. Neptün’ün 8 uydusu olduğu saptandı. Ve bu uyduların en büyüğüne Triton adı verildi.

Triton’un yapısı da Neptün gezegenine benziyordu. Yakın plan resimleri çok garip bir türden volkanik aktivite olduğunu önermekteydi. Gök cisminin aktif, sıcak iç kısmının dışarıya püskürten erimiş lavlar değil, sulu buz fıskiyeleri olduğu ortaya çıktı. Hazırlık aşamasındaki değerlendirmeler Triton’un geçmişinde yüzeyde akan sular olduğunu, hatta jeolojik ölçeğe göre nispeten yakın zamana kadar yüzeyde göller bile olduğunu belirtmekteydi.

NASA, Voyager 2 uydusu aracılığıyla Uranüs’ün de gazlarla değil sularla kaplı olduğunu ve yüzeyinde sadece bir donmuş su katmanı değil, bir su okyanusu olduğunu ortaya çıkardı. Daha sonra Voyager 2, Uranüs’ün aylarının da kayadan ve sıradan su buzundan oluştuğunu bulmuştu.

NASA, 1974 / 1975’te uzaya gönderilen Mariner 10 adlı insansız uzay aracının dünyaya gönderdiği fotoğraflarda Marsın yüzeyinin su buharıyla kaplı olduğunu gösterdi.

Aralık 1978’den sonra Pioneer-Venüs l ve 2 adlı iki insansız uzay aracı tarafından Venüs’ün uzun süre incelenmesiyle elde edilen veriler, bulguları analiz eden bilimcilerden oluşan ekipleri, Venüs’ün “bir zamanlar en azından ortalama 10 metre derinliğinde suyla kaplı olabileceği” konusunda ikna etmiştir. Venüs, diye sonuca vardılar.

Bugün buhar halinde sahip olduğu suyun en azından 100 katına, bir zamanlar su olarak sahipti.” Ardından gelen çalışmalar bu kadim suyun bir bölümünün sülfürik asit bulutlarını oluşturmakta kullanıldığının, bir kısmının da gezegenin kayalık yüzeyini okside etmek üzere oksijeninden vazgeçtiğini önermekteydi.

NASA, Viking 2 insansız uzay aracının durduğu yerdeki zeminde don olduğunu bildirmişti. Don tabakasının su, su buzu ve donmuş karbondioksit (kuru buz) içerdiği bulunmuştur. Mars’ın kutuplarındaki buz tabakalarının su buzu ya da kuru buz içerip içermediği tartışması NASA’nın JPL bilimcilerinin Pasadena’daki (Caltech) California Teknoloji Enstitüsünde Ocak 1979’da düzenlenen 2. Uluslararası Mars toplantısında güney kutbu değil ama “kuzey kutbu su buzu içermektedir” diye açıklama yapmalarıyla sonuca bağlandı.

Dünyamızdan 800 kat daha büyük olan Satürn’ün yüzeyine henüz nüfuz edilemedi. Pioneer 11 1979’da Satürn’ün halkalarının ve Aylarının büyük ölçüde olmasa bile, su buzundan ve hatta belki de sıvı sudan oluştuğunu ortaya çıkartmıştır.

Jüpiter, Pioneer 10 – Pioneer 11 ve Voyager tarafindan incelendi. Sonuçlar Satürn’dekilerden pek farklı değildir. Gaz devi gezegenin çok büyük miktarlarda radyasyon ve ısı yaydığı ve şiddetli fırtınalara tabi olan kalın bir atmosferle sarmalandığı bulundu.

Ancak bu nüfuz edilemez örtünün, esasen hidrojen, helyum, metan, amonyak, su buharı ve muhtemelen su damlacıklarından oluştuğu bulundu, bilim adamları, bu kalın atmosferin daha da aşağılarında bir yerlerde sıvı suyun olduğu sonucuna vardılar. Jüpiter’in aylarının da su buharı ve su damlacıkları ile kaplı olduğu sonucuna vardılar. Özellikle lo, Europa, Ganymede ve Callisto uydularıdır.

UFO NEDİR?

UFO (Unidentifıed Flying Object – Tanımlanamayan Uçan Nesne) terimi ilk olarak ABD Hava Kuvvetleri’nde Yüzbaşı olan Edward James Ruppelt tarafindan kullanılmıştır. Yüzbaşı Ruppelt 1951 yılında bu fenomenlerle ilgili olarak Hava Kuvvetlerinde bir araştırma yürütmekteydi. Ruppelt’in araştırmasından önce UFO’lara (Flying Saucers – Uçan Çay Tabakları) adı veriliyordu.

Çünkü birçok görgü tanığı bu nesneleri daire şeklinde tasvir ediyordu. Ancak “Uçan Çay Tabakları” terimi çok sayıda gazete ve dergi yazarının gösterdiği kuşkuculuk nedeniyle kısa sürede alay konusu oldu. Yüzbaşı Ruppelt ise sürdürdüğü araştırmaya saygınlık kazandırmak amacıyla “Tanımlanamayan Uçan Nesne” terimini kullandı. UFO terimi, daha belirgin bir niteliğe sahipti. Çünkü tanımlanamayan uçan nesnelerin hepsi tabak şeklinde değildi.

Her yıl polise, basın organlarına veya UFO araştırma gruplarına binlerce UFO olayı aktarılır. Bu raporlar UFO’ların gerçekte küçük bir azınlığını oluşturmaktadır. Çünkü UFO tanıklarının çoğu bu karşılaşmaları kamuoyuna açıklamaz.

Rapor edilen UFO’ların kabaca % 90 – 95’inin insan yapımı uçak veya bilinmeyen doğa olayları olduğu kanıtlanmıştır. Yaklaşık % 1,5 – 2’si ise, genellikle fotomontaj fotoğraflardan üretilmiş hilelerden oluşmaktadır.

Bu hileler aşırı miktarda sorun yaratmaktadır. UFO gözlemlerinin geri kalan % 3 – 8,5’i ise, insan ürünü olmayan bir kaynağa sahip hava taşıtı gibi görünmektedir. Araştırmacıların çoğu da bu son gruba girenlerle ilgilenmektedir.

Kaynak; Adana Ruhsal Araştırmalar Derneği